Lubisz moją stronę?
Wyraź to !





































































Samodzielne zrób "przepis"




Przed przystąpieniem do pracy musimy wiedzieć co chcemy robić i jaki ma to mieć kształt.
Po czym kształt ten rozkładamy na poszczególne elementy, czyli:

Pierwszy etap

to zaprojektowanie wykrojów wyrobu.
Wykroje dziewiarskie są zasadniczo takie same jak wykroje krawieckie, ale ich nie wycinamy (brak straty materiału!). Powstają przez odpowiednie dodawanie i ujmowanie oczek.
Można robić osobne elementy, a potem zszyć, albo robić jednocześnie, np. tył i przód w okrążeniach, rozdzielając części dopiero przy wyrobie podkroju pachy. Taki wyrób ma mniej szwów i wymaga mniejszej pracy wykończeniowej.

Zaczynając przygodę z samodzielnym robieniem "przepisu" należy kierować się ważną zasadą: Wszystko trzeba robić tak prosto, jak to tylko jest możliwe, ale nie prościej. Albert Einstein.
Zatem podkroje, wcięcia i wszystkie kształty muszą być jak najprostsze i nie skomplikowane.

Gdy pomysł na wyrób będzie prosty, to i kształt wykrojów będzie prosty.
Na początku proponuję użyć wykrojów na wyrób np. z czasopisma, ale zmienić w nim wymiary, lub skorzystać z wymiarów przy tych wykrojach (jeśli są odpowiednie) i pominąć zdejmowanie miary i rysowanie wykroju, a przejść od razu do obliczania oczek i rzędów dla poszczególnych etapów pracy.

Drugi etap, to zdejmowanie miary

Do zdjęcia miary potrzebujemy hm... taśmy krawieckiej.

Należy to robić niezwykle dokładnie, dla pewności kilkakrotnie, aby upewnić się, że dobrze odczytaliśmy i zapisaliśmy wymiary.

Wysokości i szerokości mierzymy, przylegle do wypukłości i wklęsłości ciała, w razie konieczności mierzymy poszczególne fragmenty i sumujemy wynik.
Obwody: nie zaciskamy taśmy, ani nie podkładamy pod nią palcy.

Wszelkie nieprawidłowości w wielkości wyrobu wynikają ze źle zdjętej miary (i źle obliczonej próbki obliczeniowej). Jedynym sposobem poprawki, to prucie, dzianiny nie wolno ciąć, gdyż będzie się pruła w miejscu cięcia.


Miarę zdejmujemy z tych części ciała, na którą będzie dany wyrób, tzn. nie mierzymy długości nogi jeśli robimy sweter .

Wymiary jakie zdejmujemy z górnej części ciała:
obwód klatki piersiowej (1)
obwód talii (2)
obwód bioder w najszerszym miejscu (3)
szerokość pleców od ramienia do ramienia (4)
długość stanu od ramienia przy szyi - do pasa (5)
długość ramienia (6)
długość rękawa przy lekko zgiętym łokciu, mierząc od ramienia do kiści dłoni (7)
obwód ręki w najszerszym miejscu (8)
długość całkowita wyrobu (9)
obwód szyi (10)

Dla ułatwienia późniejszej pracy wyniki pomiarów zaokrąglamy wg zasad matematycznych, aby nie było miejsc po przecinku.





Rysowanie wykrojów

Wykroje rysujemy w pomniejszonej skali, np. 1 kratka = 1 cm, czyli skala 1:2.
Lub przy mniej skomplikowanych wyrobach nawet mniejszą, np.: 1 kratka = 2 cm, czyli skala 1:4.

Będziemy potrzebować:
kartka w kratkę A4 lub większy (np. dwie strony A4 ze środka zeszytu), linijkę i ekierkę (długości zależą od użytej skali), ołówek i gumka.

Przód i tył bluzki.
Dla ułatwienia rysujemy tylko połowę przodu i tyłu, druga strona jest symetryczna.

Pomiary zdjęte z przykładowej osoby:
1/4 obwodu klaki piersiowej - 26 cm
1/4 obwodu talii - 22 cm
1/4 obwodu bioder - 24 cm
1/2 szerokość pleców - 21 cm
długość ramienia - 12
1/2 szerokości szyi - 9 cm
1/2 podkroju dekoltu z przodu - 7 cm
1/2 podkroju dekoltu z tyłu - 3 cm
długość całkowita (mierzona od nasady szyi) - 62 cm
długość całkowita (mierzona od ramienia) - 58 cm
wysokość pachy (od ramienia do wybranej wysokości pod pachą) - 18 cm

Zaczynamy od prostokąta:
wysokości = długość całkowita
szerokości = 1/4 najszerszego obwodu.
Stosujemy skalę 1 kratka = 2 cm.


Czyli wysokość 62cm (31 kratek),
a szerokość 26 cm (13 kratek).

Dla ułatwienia kwadrat oznaczono tu literkami A, B, C i D:
linia pionowa AB - linia boczna przodu i tyłu,
linia pionowa DC - linia środkowa, czyli linia złożenia.

Na linii bocznej, czyli odcinku AB zaznaczamy od góry:
linia spadku ramienia - 4 cm, przy bardziej dopasowanym wyrobie, a wynika z różnicy pomiarów długości całkowitej mierzonej od szyj w dół i od ramienia w dół. Przy prostszym wyrobie można zrobić prostą linię ramienia, bez spadku.

długość pachy - 18 cm, czyli wysokość podkroju pachy od czubka ramienia do wybranego miejsca pod pachą. Pomiar wykonany linii pionowej, nie skośnej, trochę z boku ciała. Robiąc ten pomiar dokonujemy wyboru jak obcisła lub luźna ma być pacha przodu i tyłu, a co za tym idzie, jak obcisła lub luźna ma być górna część rękawa.

długość od pachy do talii - 22 cm, zaczynamy mierzyć od wybranego przez nas miejsca, w którym skończyliśmy mierzyć wysokość podkroju pachy, do talii.

długość od talii do bioder - 18 cm, to pozostała wysokość całkowita.


Środek przodu i tyłu oznaczamy pionową linią przerywaną. Od tej linii do zaznaczonych punktów robimy linie poziome, a na tych liniach, od linii przerywanej zaznaczamy kolejne odcinki.
Zaczynając od górnej linii są to:
1/2 szerokość pleców - 21 cm (10,5 kratki)
1/4 obwodu klaki piersiowej - 26 cm (13 kratek)
1/4 obwodu talii - 22 cm (11 kratek)
1/4 obwodu bioder - 24 cm (12 kratek)

Na linii przerywanej (czyli środek przodu i tyłu) znaczamy wysokości dekoltu:
tył - 3 cm (1,5 kratki)
przód - 7 cm (3,5 kratki).
Oraz 1/2 szerokości szyi - 9 cm (4,5 kratki) (od punktu C na górnej krawędzi prostokąta).

Na tym kończymy przygotowania i możemy się zabrać za rysowanie konturów wykroju.

Poza różnymi wysokościami dla dekoltu, wykrój jest taki sam dla przodu i tyłu.

Zaczynamy od linii prostych:

linia skosu ramienia - odcinek ed,
linia bioder - odcinek ba,
dolny brzeg - odcinek Da.
Podkrój pachy i dekoltów są częściowo lub całkowicie łukami.

Podkrój pachy, zaczynamy od punktu d rysujemy linię całkowicie pionową (po linii kratki lub równolegle), ale nie do samej linii obwodu klatki piersiowej.
Od punktu c robimy na krótkim odcinku linię pod kątem prostym od linii bocznej, po czym te dwa odcinki łączymy zgrabnym łukiem.
Poprawki nanosimy, aż efekt będzie satysfakcjonujący.

Podkroje dekoltów - muszą zaczynać się krótkimi odcinkami pod kątem prostym od linii środka. Pozostała część to łuk.

Ładny łuk podkrojów, rysujemy obracając kartę tak, aby oparty o stół nadgarstek mógł stanowić ostrą część "cyrkla", a nasze palce z ołówkiem to druga część "cyrkla". Dzięki takiej sztuczce łatwiej uzyskamy ładny podkrój. Jak na tym filmie.

Aby osiągnąć lepszą zgodność wykroju z gotowym wyrobem, lepiej jest go rysować w większej skali, np.: 1 kratka = 1 cm. Lub nawet w skali 1:1.


Obliczanie oczek i rzędów roboty

dodatkowe informacje
czytaj też próbka rozliczeniowa: http://druting.blogspot.com


Gdy mamy gotowe wykroje trzeba wysokości i szerokości zamienić na liczbę oczek i rzędów.

W tym celu wykonujemy "próbkę rozliczeniową".
Używamy dokładnie tych drutów i włóczki, którą będziemy robić gotowy wyrób. Próbkę robimy na co najmniej 10 cm szerokości i 10 cm wysokości (albo i większą), i dokładnie tym splotem, którym będziemy robić nasz wyrób.

Po czym próbkę lekko napinamy lub prasujemy (tak jak będziemy to robić z gotowym wyrobem), lub tylko rozprostowujemy i przypinamy by się nie zwijała.
Po czym mierzymy ile oczek mieści się w 10 cm szerokości, i ile rzędów w 10 cm wysokości.
Albo mierzymy całą próbkę i przeliczamy na potrzebny nam kwadrat o boku 10 cm.

Dla pewności robić próbki większe np. 20cm szer. i wys. i zamknąć górny brzeg. Oczka leżące nadal na drucie mają tendencję do rozciągania rzędów. Im rzędy dalej od drutu, tym naturalniej się układają.
Większą próbkę mierzymy całą, np. 20 cm = 57 oczka, i przeliczamy, że 10 cm = 28,5 cm. Taką wartość wpisać w kalkulator. Tak samo rzędy.
Im dokładniejszy pomiar próbki obliczeniowej, tym dokładniejszy wynik poda kalkulator.

rysunek techniczny


Kalkulator do przeliczania oczek i rzędów z próbki 10x10 cm, na oczka i rzędy do wymiarów w cm:

UWAGA ! Aby wpisać liczbę niecałkowitą zamiast "przecinka" należy wpisać "kropkę" (taki urok javascript'u).
Wynik należy zaokrąglić.
Otwórz kalkulator w osobnym oknie
Wymiary próbki:
Wpisz liczbę oczek w 10 cm = oczek
Wpisz liczbę rzędów w 10 cm = rzędów

Wymiary wyrobu:
Wpisz szerokość w centymetrach = cm
Wpisz długość w centymetrach = cm

(jeśli nie pojawił się wynik, kliknij kursorem na tło)
(wynik= NaN, tzn. nie wpisane dane, lub wpisane nieprawidłowe dane)

Otrzymujesz liczbę oczek w podanej szerokości =
Otrzymujesz liczbę rzędów w podanej długości =


Aby ułatwić pracę, należy na wyciętym wykroju zapisać - obok wymiarów centymetrowych - odpowiadające im liczby oczek i rzędów, wynikające z obliczenia na podstawie zrobionej uprzednio próbki.
Nasza ćwiczebna próbka wykonana jest z grubej włóczki i w kwadracie o boku 10 cm mamy 20 oczek i 30 rzędów. (w celach ćwiczenia proszę wpisać te dane do kalkulatora w odpowiednich miejscach).

Sweter robiony jest od dołu (pamiętać należy, że wykrój stanowi połowę szerokości całego wyrobu), zatem:
1. Aby uzyskać szerokość 48 cm (wpisz szerokość w centymetrach), należy nabrać na druty 96 o..
2. Dla uzyskania odpowiedniej szerokości dzianiny w miejscu podkroju pachy, tj. na wysokości 22 cm (licząc od talii), trzeba z każdej strony dodać po 5 cm (wpisz szerokość w centymetrach), czy po 10 o.
Oczka te należy dodawać równomiernie, w co [22 cm podzielić na 11* = 2 cm (wpisz długość w centymetrach)] szóstym rzędzie.
Po dodaniu wszystkich oczek przypadających na poszerzenie wykroju prowadzi się nadal robotę w górę bez dodawania oczek, aż do wysokości podkroju pachy, czyli do 22 cm (tj. 66 rzędów). Liczba oczek w najszerszym miejscu wynosi 116 o. ( 96 + 20 = 116).
3. Szerokość podkroju pachy wynosi 5 cm, tj. 10 o. (taki wynik był już w punkcie 2). Po wykonaniu podkroju pachy (czyli zamknięciu po 10 o. z każdej strony) przerabia się oczka na całej szerokości roboty w górę do wysokości 25 cm (wpisz długość w centymetrach) , czyli na wysokość 75 rzędów. Na tej wysokości zaczyna się tworzyć wykrój dekoltu.
4. Wysokość wykroju dekoltu wynosi 18 cm (wpisz długość w centymetrach), tj. 54 rzędy.
Szerokość wykroju dekoltu powinna wynosić 9 cm (wpisz szerokość w centymetrach), tj. 18 oczek. Aby uzyskać prawidłową linię dekoltu, należy - poczynając od środka roboty - stopniowo zamykać:
[54 rzędy podzielić na 18 oczek = 3, czyli w co trzecim rzędzie zamykamy jedno oczko]
18 razy po 1 oczku w co trzecim rzędzie. Po zamknięciu na dekolt 18 oczek powinniśmy uzyskać już przewidzianą wysokość dekoltu 18 cm.
5. Wyrabiając linię dekoltu, należy jednocześnie z drugiej strony wyrabiać wysokość pachy, prowadząc robotę w prostej linii w górę. Stanowi to 15 cm, czyli 45 rzędy. Na tej wysokości przystępuje się do wyrabiania ramienia.
6. Po osiągnięciu 15 cm wysokości pachy zaczyna się wyrabianie ramienia. Jednocześnie z drugiej strony prowadzi się nadal linię ukośną dekoltu.
Spadek ramienia to przekątna prostokąta którego wysokości to 4 cm, tj. 12 rzędów.
Szerokość ramienia wynosi 12 cm, tj 24 o.
Aby uzyskać prawidłową linię spadku ramienia, należy zamykać oczka w co 2 rzędzie, na początku rzędów od strony pachy. Czyli...
[12 rzędów podzielić na 2 = 6, to 6 momentów zamykania. 24 o. do zamknięcia podzielić na 6 momentów = 4 o. do zamknięcia na początku każdego rzędu od strony pachy]
... zamykamy w co drugim rzędzie 6 x 4 o.

Gdy opanujemy opisane powyżej umiejętności możemy modyfikować ćwiczebny wykrój, tzn.:
dekolt nie musi być okrągły, podkrój pachy może być raglanowy, trzeba jeszcze zrobić wykrój na rękawa, itp. itd.
To wszystko jest na pozostałych stronach tego działu.