Kieszenie w dzianinie mogą być różnego rodzaju: naszywane (nakładane) poziome proste, ukośne, pionowe, przecinane. Wykończa się je splotem francuskim, plisą lub ściągaczem, które wzmacniają brzegi kieszeni. Wierzch robi się tym samym splotem co całość, a wnętrze - zawsze dżersejem.
Do najprostszych należą kieszenie naszywane, które mogą mieć rozmaite kształty: prostokątny, kwadratowy, półkolisty lub kolisty.

Kieszeń naszywana.

Szerokość kieszeni z centymetrów przeliczamy na liczbę oczek, którą nabieramy na osobne druty. Robimy tym samym splotem co resztę wyrobu, lub zupełni innym, ale pasującym do naszego projektu.
Górną krawędź możemy wykończyć ściągaczem, albo plisą podwijaną przyszywaną. Gotową kieszeń (zblokowaną lub wyprasowaną) przypiąć lub przyfastrygować w miejscu docelowym i przyszyć.

Kieszeń pozioma - wrabiana.

Po przerobieniu dzianiny na wysokość, na której ma być wykonana kieszeń (10-12cm od dołu), w odległości 3-4cm od boku przodu przeznacza się około 25 oczek na szerokość kieszeni. Oczka leżące z jednej i drugiej strony oczek przeznaczonych na kieszeń wyłącza się z roboty, przenosząc je na zapasowe druty lub na agrafkę. Oczka przeznaczone na kieszeń należy przerobić splotem francuskim, kilka rzędów - jest to plisa kieszeni.
Pierwszy rząd - jeśli robisz odmiennym kolorem oczka przerób jak schodzą z drutu, dopiero następny rząd splotem francuskim, dlatego najlepiej wyrabianie plisy zacząć z prawej strony oczkami prawymi.
Po przerobieniu 2-3cm plisy zakończyć oczka elastycznie (luźno).

Spód kieszeni wyrabia się oddzielnie dżersejem (brzegi można zrobić ryżem, aby się nie zwijały) narzucając na druty o 2 oczka więcej niż wynosi przecięcie kieszeni (25o. + 2o. = 27o.).

Po osiągnięciu przewidzianej wysokości kieszeni należy włączyć w robotę oczka spodu kieszeni. W tym celu należy nabrać na drut oczka pozostawione uprzednio na zapasowym drucie, następnie oczka spodu i drugiej strony dzianiny, pozostawione również na zapasowym drucie. W ten sposób oczka zostają włączone na całej szerokości wyrobu.

Przy włączaniu oczek spodu kieszeni do oczek przodu, należy - przerabiając oczka na całej szerokości - przerobić z jednej i drugiej strony w miejscu łączenie po 2 o. razem, gubiąc w ten sposób oczka uprzednio dodane (27 - 2 = 25o.), aby ich liczba w rzędzie była zgodna z liczbą początkową.

Po wykonaniu spodu kieszeni należy ją rozprasować, sfastrygować i przyszyć do wyrobu od spodu. Boczne brzegi plisy przyszywa się równo ściegiem niewidocznym.

Kieszeń pozioma z podwójną plisą.

Robotę zaczyna się od wyrobienia plisy. Oczka przeznaczone na kieszeń należy przerabiać dżersejem na wysokość 3-4 cm, a potem zrobić rząd oczek lewych po prawej stronie (linia załamania). Po wykonaniu załamania wyrabia się dolną część plisy, zamykając wszystkie oczka w jednym rzędzie.
Następnie należy wyrobić głębokość, czyli spód kieszeni, w sposób wyżej opisany z tą różnicą, że głębokość robi się podwójnej długości. Plisę złożyć na połowę wzdłuż linii załamania, przyszyć po lewej stronie i złączyć z przednią częścią głębokości kieszeni wzdłuż plisy. Kieszenie takie stosuje się w dzianinie grubej, sportowej.

Kieszeń ukośna.

W miejscu, w którym zaczyna się wyrabiać kieszeń, należy boczne oczka z jednej strony roboty zostawić na zapasowym drucie, na pozostałych zaś wyrobić ukos przecięcia kieszenie. W tym celu trzeba na początku każdego rzędu ukosu gubić po 1 oczku. Gubienie oczek stosuje się aż do otrzymania właściwej wysokości kieszeni i odpowiedniej długości linii ukosu. Po wyrobieniu linii ukosu pozostałe oczka przenosi się na zapasowy drut lub agrafkę i pozostawia w oczekiwaniu.

Przystępując do wyrobienia głębokości kieszeni, należy nabrać na druty liczbę oczek ujętą na ukos + oczka na poszerzenie kieszeni tzn. około 8-10 oczek. Spód kieszeni wyrabia się jak w kieszeni poziomej, do potrzebnej nam wysokości.
Po czym włączamy spód kieszeni do robótki. 3 - 4 oczka u dołu skosu przekładamy na zapasowy drut.

Po czym te 3 - 4 oczka przekładamy na zmianę z oczkami ze spodu kieszeni z powrotem na drut. Potem resztę oczek spodu kieszeni.

Przerabiając pierwszy rząd te 3 - 4 przełożone na zmianę oczka przerabiamy po dwa razem tzn. z jednego oczka ze spodu i z jednego oczka z robótki wierzchniej robimy jedno oczko. Tak byśmy na drucie mieli tyle samo oczek co na początku robótki + pozostałe oczka na poszerzenie kieszeni.
Niewidoczny z wierchu brzeg spodu można nadal wykonywać ryżem.
Na zdjęci widać uniesiony spód po połączeniu przełożonych na zmianę oczek.

Po osiągnięciu tej samej wysokości co skos rękawa, oczka z brzegu spodu przekładamy na zmianę z oczkami wierzchu, w wyżej podany sposób. I przerabiany po dwa oczka, tak by liczba oczek była równa liczbie oczek z początku roboty.
Spód kieszeni przyszyć do wierzchniej warstwy ściegiem niewidocznym.

Oczka należy dalej przerabiać na całej szerokości roboty, uzyskując w ten sposób zamknięcie kieszeni. Na obramowanie ukosu na całej jego długości nabiera się oczka i wykonuje plisę ściegiem francuskim lub ryżem na wysokość 1 cm. Oczka zamyka się luźno, plisę przyszywa ściegiem niewidocznym.

Kieszeń ukośna wykończona podwójną plisą dżersejową.

Wykonuje się jak kieszeń ukośną z tą różnicą, że plisę wykonuje się następująco:
Na obramowanie ukosu na całej jego długości nabiera się oczka i wykonuje plisę dżersejem na wysokość 2 cm. Po wykonaniu linii załamania wyrabia się spód plisy i zakończa ją. Po zamknięciu oczek brzegowych plisy zszywa się ją i przyszywa ściegiem niewidocznym.

Kieszeń pionowa.

Wykonuje się ją w sposób opisany przy tworzeniu dziurki pionowej . Plisę wykończeniową robi się od strony zapięcia lub po obu stronach kieszeni. Obustronna plisa powinna być bardzo wąska (w rodzaju wypustki).
Kieszeń pionową przecinaną wykonuje się również tak, jak dziurki przecinane .
Głębokość kieszeni uzyskuje się nabierając oczka w górnej części kieszeni i prowadząc robotę na potrzebną długość. Na wykonanie nabiera się zamknięte oczka dolnej części kieszeni i przerabia na wysokość 3-4 cm - ściągaczem, plisą pojedynczą lub podwójną.

Kieszeń robiona w tracie wyrabiania wyrobu

Kieszenie robione techniką dwuwarstwowej dzianiny.

Zaszewki

Zaszewki w dzianinie stosuje się przeważnie przy modelach dopasowanych. Różnią się one zasadniczo od normalnych zaszewek krawieckich, gdyż powstają w czasie roboty przez ujmowanie lub dodawanie oczek (zależnie od kierunku roboty).
Przy wyrobach zapinanych zaszewki wyrabia się dla obu stron dzianiny osobno. Przy modelach z zapięciem na plecach boczne zaszewki poziome i pionowe robi się jednocześnie po obu stronach na tym samym drucie. Tak wykonane zaszewki będą równe i prawidłowo umieszczone. Rozróżnia się dwa rodzaje zaszewek dziewiarskich: poziomą i pionową.

Zaszewka pozioma o prostej linii górnej.

Umieszcza się ją poniżej podcięcia pachy, na linii poziomej, robiąc ją dowolnej długości (10-12 cm). Szerokość zaszewki zależy od wielkości biustu i wynosi 2-4 cm. Poczynając od linii brzegowej wyrobu, na wysokości liczonej od pasa (25 cm), zaczyna się zamykać oczka na wyrobienie linii ukośnej zaszewki. Zamykając po 2 oczka w co drugim rzędzie, kończy się zamykanie jednym oczkiem na wierzchołku zaszewki.
Po zamknięciu ostatniego oczka zaszewki przerabia się rząd oczek do końca. Po odwróceniu roboty i dojściu do miejsca wierzchołka zaszewki: nabiera się na drut taką samą liczbę oczek, jaka uprzednio była zamknięta.
Po wyrobieniu zaszewki robotę prowadzi się w górę na wysokość 3 cm, tzn. do miejsca podkroju pachy.

Zaszewka pozioma o prostej linii dolnej.

Zaczynając od linii brzegowej, na wysokości 26 cm zamyka się w jednym rzędzie odpowiednią liczbę oczek, zależną od potrzebnych wymiarów długości zaszewki. Następnie przerabia się rząd oczek do końca. Po odwróceniu roboty przerabia się oczka do miejsca, w którym zostało zamknięte ostatnie oczko zaszewki. Poczynając od tego miejsca, wyrabia się ukos, czyli drugą część zaszewki. W tym celu najpierw dodaje się 1 oczko, następnie - w co drugim rzędzie - kolejno po 2 oczka, aż do całkowitego uzupełnienie oczek, które uprzednio zostały zamknięte w poziomej linii zaszewki.
Po osiągnięciu właściwej liczby oczek ukosu przerabia się kolejno rzędy, aż do uzyskania koniecznej wysokości, tj. miejsca podkroju pachy.

Zaszewkę zszywa się po lewej stronie ściegiem krawieckim po zakończeniu roboty, uważając, aby ścieg był niewidoczny. Następnie lekko przeprasowuje się ją przez zaparzaczkę.
Długość zaszewki zależy od modelu i wymiarów osoby, dla której wykonuje się wyrób; na rysunkach powyżej wymiary (podane w cm) odnoszą się do modelu znormalizowanego (nr 5).

Wymiary i umiejscowienie zaszewki poziomej można ustalić robiąc wykrój.

Rysujemy wykrój górnej części wyrobu. Wszystko mierzymy od góry, głębokość pachy i dekoltu.
Wygodniej jest "przymierzać" wykrój złożony na pół.
Układamy go na figurze, pilnując by podkrój pachy i dekoltu leżały w odpowiedni sposób, a reszta płasko w środkowej części, pod dekoltem.
Czerwonym (lub innym kolorem) mazaka zaznaczamy czubek piersi lub obok. Miejsce, do którego ma sięgać zaszewka.
Wykrój układamy płasko na stole, i rysujemy linię do czerwonej kropki, ale pod kontem prostym do lini bocznej.
Linię zaszewki przecina się do czerwonej kropki.
Po czym górną część zaszewki układa się w dół...

pod spód jeśli zaszewka ma mieć prostą dolną linię, albo ...

na wierzchu, jeśli linia prosta ma być na górze zaszewki.

Miejsca drugiej krawędzi zaszewki zaznaczyć. Od czerwonej kropki poprowadzić linię prostą i mamy gotową zaszewkę.

Mierząc po linii bocznej wiemy jaką ma mieć wysokość.

Linii skośnej zaszewki nie mierzymy, liczy się linia prosta, ona nam "mówi" jakiej szerokości jest zaszewka.
Na jakiej ma być wysokości?
Jeśli robimy od dołu, to przykładamy ten wykrój i mierzymy długość od dolnej linii zaszewki do dołu wyrobu. I to jest wysokość na jakiej zaczynamy wyrabiać zaszewkę.
Wymiary otrzymane na wykroju wystarczy przeliczyć na oczka i rzędy.

Zaszewka pionowa.

Sposób tworzenia zaszewek pionowych polega na kolejnym gubieniu lub dodawaniu oczek, zależnie od kierunku roboty. Na znormalizowanym wykroju pokazano zaszewkę pionową oraz miejsce, w którym się ją umieszcza (rysunek obok). Środek zaszewki wypada na linii talii, w odległości około 12 cm od linii bocznej, a 10 cm - od linii środkowej połowy wykroju. Szerokość zaszewki wynosi 4 cm. Po zaznaczeniu miejsca, od którego zaczyna się wyrabiać zaszewkę, należy robotę podzielić na dwie części, dowiązując nitkę z drugiego kłębka. Gubi się co trzeci lub piąty rząd po 1 oczku z każdej strony wzdłuż linii brzegowej zaszewki, aż do miejsca środkowego, w tym przypadku do linii pasa.
Przystępując do wykonania górnej części zaszewki, dodaje się w tych samych odstępach w co trzecim lub piątym rzędzie roboty - po 1 oczku z każdej strony, aż do uzyskania całkowitego zamknięcia ukosu, równego długości zaszewki dolnej. Zaszewka ma kształt wydłużonych klinów, których pozioma linia środkowa jest linią pasa. Po wykonaniu całego przodu zszywa się zaszewki po lewej stronie.

Zaszewki pionowe, stosowane w spódnicach i spodniach, wykonuje się przez ujmowanie oczek, jak dolną część zaszewki pionowej. Dokładne wymiary długości i szerokości zaszewek przodu i tyłu spódnicy pokazano na rysunkach:

Gotowa zaszewka:

Zaszewka pionowa - jednostronna.

Po zaznaczeniu oczka, do którego ma sięgać zaszewka linii pionowej, podzielić robotę na dwie części, dowiązując nitkę z drugiego kłębka.. należy ujmować lub dodawać po 1 oczku, w co piątym lub szóstym rzędzie od strony, która ma być zmniejszona lub zwiększona, zależnie od kierunku roboty.

Zaszewka wrabiana.

W technice tworzenia zaszewki poziomej wrabianej stosowane są tzw. rzędy skrócone, które powstają przez stopniowe zostawianie oczek na drucie bez przerabiania.
Zaszewki takiej nie trzeba później zszywać i prasować, jest wręcz niewidoczna.

Linia zaszewki poziomej wrabianej przebiega na tej samej wysokości, co zaszewki zszywanej.
Zaszewki można robić na dwa sposoby, podobne do tych w przypadku zaszewek zszywanych. Z tą różnicą, że oczka które tam były zamykane, tutaj oczekują na lewym drucie, a oczka tam dobrane, tutaj oczka wydłużające rząd.
Na zdjęciu obok jest widoczna linia zaszewki tylko dlatego, że bluzeczka została zrobiona cieniutką nitką na grubszych nieco drutach.

Zaszewka wrabiana pozioma o prostej linii górnej.

Jak w zaszewce poziomej o prostej linii górnej, ale oczka zamiast zamykać pozostawić bez przerobienia (linia przerywana).
Po czym wszystkie oczka przerobić.

Zaszewka wrabiana pozioma o prostej linii dolnej.

Liczbę oczek, które w zaszewce poziomej o prostej linii dolnej się zamyka, tutaj zostawia się bez przerobienia (linia przerywana).
Postępując analogicznie do zaszewki poziomej, oczka które się tam dobiera, tutaj przerabia się z oczek zostawionych bez przerobienia.

Zszywanie elementów dzianiny

zszywanie oczkiem,
szydełkiem,
ozdobny szew.

Oczkiem cerowanym

Można też zszywać oczkiem cerowanym.
Bardzo przypomina to zszywanie oczkiem, ale tutaj na brzegach nie ma oczek na drucie, ale oczka są zamknięte.

U dołu wbijamy w oczko od lewej strony, u góry między oczkami, chwytając podstawę oczka.

Wbijamy znów w oczko na dole, i w oczko obok.

Czynności powtarzamy na całej długości obu brzegów.

Zszywanie wykonane tym samym kolorem jest prawie niewidoczne.

Widok z lewej strony robótki.

Ścieg drabinkowy

Zszywa się ustawiając brzegi robótki prawą stroną do siebie.
Tutaj przydaje się długi ogonek, który nawlekamy na grubą igłę.
Wbijamy od spodu w dolną krawędź brzegu (tego gdzie nie nawlekliśmy ogonka) i przeciągamy nitkę.

To samo robimy w pierwszym brzegu, nitka tworzy nam ósemkę.
Zaciągamy mocno.

Dalej chwytamy nitki poziome za oczkiem brzegowym.
Najpierw tylko jedną nitkę.

W drugim brzegu chwytamy już dwie nitki. Wbijając igłę w miejsce, gdzie ostatnio wyciągaliśmy nitkę.
Mocno zaciągamy nitkę, przyciągając brzegi do siebie.

Czynności powtarzamy na zmianę na każdym brzegu, igłę zawsze wbijamy w miejsce ostatniego wyciągania nitki i chwytamy dwie nitki.

Tak samo wygląda zszywanie od góry robótki.

Zszywać można nawet innym kolorem, bo po prawej stronie nie widać szycia.

Dopiero, gdy się rozciągnie robótkę widać "drabinkowy ścieg".

Po lewej stronie powstaje wypukłość, dlatego ten sposób zszywania jest nieodpowiedni do ubrań dla niemowląt.

W ten sam sposób można zszywać element poziomy z pionowym, np.: przy wszywaniu rękawów.
Igłę wbijamy zawsze w tej samej odległości od obu brzegów.

Chwytamy jedną, dwie lub nawet trzy nitki.
Najważniejsze by oba brzegi było dobrze dopasowane, wszelkie naddatki równomiernie rozłożone.

Prawa strona.

Lewa strona.

Ścieg płaski

Nie jest tak mocny ani równy jak drabinkowy, za to jest idealny do zszywania ubrań dla niemowląt, gdyż nie powstają szwy uwierające.

Oczka brzegowe muszą być przerabiane, chyba, że mają one podkreślać szew.

Zaczynamy jak przy szwie drabinkowym, później obracamy robótkę lewą stroną do siebie.

Chwytamy igłą nitki oczek brzegowych na obu brzegach, i zaciągamy nitkę.

Czynność powtarzamy do końca obu brzegów.

Robótkę lekko naciągamy, aby szew się ułożył. Ale nie za mocno, bo może się zdeformować lub rozszerzyć w czasie noszenia.

Efekt na prawej stronie zależy od rodzaju oczka brzegowego.