Lubisz moją stronę?
Wyraź to !


Strona
główna


Przybory
itp.


Początek
i koniec robótki


Odmiany
oczek


Błędy
i ich naprawianie


Sploty
(album)


Wykończenie
i ozdoby


Techniki
i sztuczki


Haft na
dzianinie


Szydełko,
jako pomoc


Konserwacja
dzianiny


Samodzielnie zrób
"przepis"


"Przepisy"
na wyroby


Serwetki
na drutach


Pytania i
odpowiedzi


Ciekawostki


Szczegółowy
spis treści


Moje kalkulatory
i tabelki liczące






POLECAM STRONY i BLOGI:

Poczytaj mi
mako


Intensywnie
Kreatywna


Szkoła
szydełkowania


recenzje-wloczek
blogspot.com





Haft na dzianinie




Są dwie główne grupy ściegów hafciarskich:

Liczone

nazwa od liczenia oczek w schemacie i w trakcie wyrabiania (schemat wygląda jak schemat żakardowy):
krzyżykowy i cerowany - robimy grubą igłą o zaokrąglonym czubku, lub igłą dziewiarską. Te dwa ściegi nie kaleczą włóczki, igła wbijana jest między nitki.

Pozostałe:

łańcuszkowy, sznureczek, za igłą, supełek, wypukły, zygzakowy,płaski ozdobny itp. - wyrabiamy igłą o ostrym końcu. Tutaj nie zważamy na oczka i nitki oczek, robimy haft wg odrysowanego wzoru.

Ważne:
- zaczynając wbijamy igłę od prawej strony w odległości kilku cm od początku haftu, potem dopiero wyprowadzamy nitkę w miejscu startowym. Jeśli nitka początkowa będzie wisieć po lewej stronie, będziemy ją zaczepiać, ciągnąć lub w inny sposób będzie nam przeszkadzać w pracy
- haftujemy nitką długą, ale nie za długą (około 50-60 cm), żeby uniknąć plątania się i tworzenia nieporządanych supłów
- dokładnie planujemy rozmieszczenie haftu przed rozpoczęciem pracy, prucie haftu może być trudne i niesie z sobą ryzyko okaleczenia dzianiny
- nie zaciągamy nitki zbyt mocno, uważamy, by haft nie zwęził dzianiny
- nitki nie prowadzimy bez haftowania dalej niż na odległość trzech oczek, przy większej odległości nitkę ucinamy i rozpoczynamy haft w nowym miejscu
- na początku i na końcu haftu zostawiamy dłuższy ogonek, który przeciągamy na lewą stronę i zabezpieczamy
- przy ściegu krzyżykowym i cerowanym, mającym stworzyć określony (nie improwizowany) wzór należy pamiętać, że oczka nie mają kształtu kwadratu, ale prostokąta. Są szersze niż wyższe. Należy wziąć to pod uwagę planując haft
- haft na dużej powierzchni dzianiny sprawi, że stanie się sztywna
- haft wykonuje się przed zszyciem elementów dzianiny
- nitka do haftu powinna być tej samej grubości (krzyżykowy, cerowany) lub nawet cieńsza (pozostałe) niż nitka użyta do wyrobu dzianiny
- wszelkie ozdoby dzianiy, a więc i haftu, należy stosować z umiarem, gdyż inaczej wyrób będzie niegustowny
- poszczególne ściegi hafciarskie można łączyć i wykorzystywać wg własnego uznania i pomysłów
- aby otrzymać ścieg bardzo wypukły, należy wzór haftować podwójną nitką

Oczko cerowane

zwane też szwajcarskim ściegiem dzianinowym wykonany odmiennym kolorem wygląda jak żakard. Można wykonywać cały wzór lub tylko drobne elementy jak oczy, wąsy itp.
Jeśli zrobimy tą samą nitką możemy w ten sposób wzmocnić np.: pięty, lub zabezpieczyć przed przedziurawieniem przetarte miejsca.

Igłę wbijamy od spodu (od lewej strony robótki), w oczko poniżej tego oczka, które chcemy cerować.


Idąc śladem nitki oczka, które cerujemy (jak na animacji w załączniku), chwytamy podstawy oczka powyżej (jakby jego "nogi").


Wbijamy igłę znów w pierwsze oczko od prawej strony robótki i od lewej w środek oczka obok.


Czynności powtarzamy.


Gdy chcemy cerować oczko powyżej wbijamy igłę poniżej oczka, które zrobiliśmy (aby zakończyć jego robienie), a potem w środek zrobionego oczka.


Gdy chcemy cerować oczka w rzędzie poniżej po wbiciu igły w środek oczka, od lewej w środek oczka poniżej.


Czynności powtarzamy teraz w drugą stronę. U góry chwytamy podstawę oczka.


U dołu wbijamy w środek oczek.


Aby cerować jakiekolwiek oczko wbijamy się w oczko poniżej zamierzonego oczka.


Łatwiej będzie cerować w prawą stronę, gdy robótkę obrócimy bokiem, aby igłę wbijać do siebie.


Czynności powtarzamy tworząc upragniony kształt.
Nie zaciągać zbyt mocno nitki, bo będzie widać oczka, które zasłaniamy wzorem.


Więcej o wzorach żakardowych robionych oczkiem cerowanym.




Ścieg krzyżykowy

Robimy igłą dziewiarską lub o zaokrąglonym czubku. Wbijamy ją ZAWSZE w środek oczka.

Wbijamy igłę od lewej strony (w oczko).
Wprowadzamy ją w oczko obok, ale rząd wyżej i ponownie wyprowadzamy w oczku poniżej.


Tak powstaje pierwszy skos krzyżyka.


Igłę wbijamy w oczko powyżej pierwszego oczka.


Pierwszy krzyżyk gotowy.


Aby wykonać kolejny krzyżyk wbijamy w lewy dolny róg pierwszego, jeśli oczywiście wzór kieruje się w lewą stronę.


Można też robić większe krzyżyki. Ale nie za duże, nie zaciągać nitki, nie deformować dzianiny.






Ścieg łańcuszkowy

Jak każdy haft zaczynamy od wyciągnięcia nitki na prawą stronę.


Robimy małą pętelkę, po czym igłę bijamy w miejsce tuż obok wyciągnięcia nitki i ponownie wyprowadzamy w środku pętelki.


Czynności powtarzamy


tworząc linię łańcuszka


lub dowolny kształt.


Można również zrobić pojedyncze oczko łańcuszka.

Aby zakończyć ścieg łańcuszkowy, albo pojedyncze oczko


wbijamy igłę na zewnątrz pętelki.
Dzięki czemu przymocowujemy oczko do dzianiny.


Jeśli w trakcie mocowania oczka wbijemy oczko nieco dalej od pętelki


otrzymamy ciekawy "ogonek".

Pojedynczymi oczkami łańcuszka tworzymy np.: płatki małych kwiatków.


Przy dużych wzorach, jak widać, lepszy efekt daje zrobienie pojednyczych oczek łańcuszka niż kilku w jednej linii.




Supełek

Po wyciągnięciu nitki na prawą stronę, owijamy nitkę


wokół igły


dwa lub trzy razy.


Po czym wbijamy igłę tuż obok miejsca wyciągnięcia nitki.


Żeby supełek był ścisły należy przytrzymać mocno nitkę od strony nawinięć w trakcie przeciągania nitki na lewą stronę.


Jeśli nie przytrzymamy nawinięć supełek wyjdzie luźno, jakby chciał się rozsupłać.

Efekt może być zamierzony, w zależności od wzoru.


Jeśli wbijemy igłę w innym miejscu niż powyżej


otrzymamy supełek z ogonkiem.


Supełek jest w miejscu wbicia igły (nie w miejscu startowym).


Żeby supełek umieścić w miejscu startowym trzeba by przed wbiciem igły przeciągnąć nawinięcia po igle i całej długości nitki. Niestety mnie się ta sztuka nie udała, supełek zaciskał mi się gdzieś po drodze.


Sznurek

Przerabia się go w kierunku z lewej strony do prawej.
Po wyciągnięciu nitki (punkt 1), wbijamy igłę po prawej stronie (punkt 2) i wyciągamy na prawą stronę


mniej więcej w połowie długości między punktem 1 i 2.


Czynności powtarzamy.


Tutaj nie kierowałam się żadnym wzorem.


Żeby sznurek szedł zgodnie z naszym życzeniem, poniżej jest technika nanoszenia wzoru na dzianinę, która ułatwia pracę.


Igłę wbijamy z jednej strony lini wzoru, a wyciągamy po drugiej stronie, w mniej więcej w połowie długości poprzedniego ściegu.
Jak widać, igłę można wbijać pod lub nad tworzonym sznurkiem.




Ścieg za igłą

Podstawowy ścieg nie tylko w hafcie, służyć może do zszywania elementów odzieży.

Pierwsze przeszycie wygląda jak fastryga,


jednak już w kolejnych wracamy do ostatniego punktu powstającej linii i wychodzimy z igłą w kolejnym oddalonym miejscu.


Czynność powtarzamy.


Ścieg idealnie nadaje się do haftowania konturów.




Zygzak

Zaliczyłabym go do ściegów liczonych, gdyż trzeba starannie wybierać miejsce przeszyć, aby wyszedł nam równiutki zygzak.

Ścieg przerabiamy z lewej strony na prawą.

Zaczynamy po lewej stronie:
Po początkowym wyciągnięciu nitki na prawą stronę wbijamy igłę po skosie u góry (od miejsca startowego) i chwytamy jedną lub dwie nitki kierując igłę w lewą stronę.


Kolejne przeszycie robimy tak samo, kierując igłę w lewo, chwytając jedną lub dwie nitki, ale po skosie na dole.


Czynności powtarzamy.


Aby zygzak wyszedł równiutko, trzeba liczyć odległości między przeszyciamy.




Ścieg wypukły

Tym ściegiem łamiemy zasadę nitki nie prowadzimy bez haftowania dalej niż na odległość trzech oczek, dlatego trzeba szczególnie uważać na inną zasadę nie zaciągamy nitki zbyt mocno, uważamy, by haft nie zwęził dzianiny.

Igłę wbijamy przy jednym konturze wzoru, a wyciągamy przy drugim.

Jeśli robimy pojedynczą nitką, wbijanie i wyciąganie igły musi następywać blisko poprzednich przeszyć.


Haftowanie nitką podwójnie złożoną jest szybsze, bo nie trzeba haftować tak gęsto.


W efekcie otrzymujemy kształt,


który pogrubia dzianinę, jest wypukły.


Po lewej stronie wygląda bardzo podobnie jak po prawej stronie.




Ścieg płaski (ozdobny)

Przypomina ścieg łańcuszkowy z ogonkami.

Z tą różnicą, że wbijamy igłę w większej odległości, tworząc łuk, zamiast pętelki.


Tworząc ogonek wracamy na prawą stronę w miejscu, gdzie zaczniemy tworzyć następny łuk ściegu.


Kolejne łuki chwytamy nitką na końcu ogonka.


Czynności powtarzamy.

Nanoszenie wzoru na dzianinę



Aby haft pasował wielkością do dzianiny, należy zmierzyć powierzchnię wzdłuż


i wszerz.


Jeśli wzór drukujemy, w odpowiednim edytorze obrazów (na zdjęciach Corel), zmieniamy wielkość obrazka.
Wysokość całkowita rysunku (nie tylko róży) to 97 milimetrów.


Zmieniam na 75 milimetrów.


Wydrukowana róża ma wysokość 70 mm.


Jeśli wzór rysujemy ręcznie, ustalamy ramy (wysokość i szerokość), w której nasz rysunek musi się zmieścić.


Taki wzór przekalkowujemy na bibułkę, kalkę lub na chusteczkę do nosa (doskonała bibułka ).

Różę było mi ciężko przekalkować, bo kontury są mało wyraźne. Dlatego ważne, by przed kalkowaniem linie zrobić grubsze i ciemniejsze.


Przekalkowany wzór układamy w odpowiednim miejscu dzianiny i przyfastrygowujemy dookoła, uważając, aby fastryga nie przebiegała po wzorze.


Haftujemy po liniach wybramym ściegiem.

Zaczynamy od środka wzoru, jak widać bibułka w trakcie pracy już się drze.


Dlatego większe wzory nie haftujemy przez bibułkę, ale przefastrygowujemy same kontury, cienką nitką do szycia.


Małe wzory haftujemy z wzoru na bibułce, przyszywając bibułę do dzianiny.

Po skończonej pracy wypruwamy fastrygę


a bibułkę drzemy i usuwamy.

Uważamy, by nie uszkodzić przy tym haftu lub fastrygi.


Spod haftu bibułkę usuwamy pensetą lub końcówką druta.


Większe elementy wyszywamy kierując się przefasrygowanymi liniami.

Moje listki robione są różnymi technikami, najlepszy efekt daje długie oczko łańcuszka z ogonkiem.
Gałęzie to sznureczek.

Równie dobrze można wzór wyhaftować oczkiem cerowanym lub krzyżykami. Nie trzeba wtedy liczyć oczek na schemacie, ale trzymać się przefastrygowanych konturów.


Haftem można też ukryć lub naprawić różne defekty dzianiny.
"Odręcznie" robi się fastrygę w zaplanowanym kształcie. Można się mu przyjrzeć i przed rozpoczęciem haftu zmienić.