Lubisz moją stronę?
Wyraź to !

POLECAM STRONY i BLOGI:

Szkoła
szydełkowania

recenzje-wloczek
blogspot.com

Nabieranie oczek

Oto jest pytanie !

1. Metoda klasyczna.

W zależności od tego jaką ilość oczek potrzebujemy nabrać, tym dłuższą nitkę odwijamy z kłębka.

Składamy ją "na pół" i nakładamy na kciuk i palec wskazujący lewej ręki, złożoną nitkę chwytamy w "pięść" z pozostałych palcy. Kciuk i palec wskazujący rozsuwamy, dwoma drutami trzymanymi w prawej ręce chwytamy nitkę pomiędzy kciukiem i palcem wskazującym od spodu.

Druty przesuwamy w dół, aby nitka środkowa (ta między palcami), skrzyżowała się z nitką poniżej kciuka. W taką "pętelkę" wkładamy druty...

... i chwytamy nitkę "środkową" przy palcu wskazującym...

... przeciągamy tą nitkę przez "pętelkę" przy kciuku...

... "pętelkę" puszczamy z kciuka, a luźną nitkę chwytamy kciukiem. Rozsuwając kciuk i ciągnąć drutami "pętelkę" zaciskamy na powstałych oczkach.
Tą metodą na początku zawsze mamy od razu dwa oczka.

Druty ponownie przesuwamy na dół i przekładając od dołu przez "pętelkę" przy kciuku...

...chwytamy nitkę od palca wskazującego.

Przeciągamy ją przez "pętelkę" i puszczamy "pętelkę". Kciukiem chwytamy luźną nitkę. Rozsuwając kciuk i ciągnąć drutami "pętelkę" zaciskamy na powstałym oczku.

Kolejne oczka powstają tak jak trzecie oczko.

2. Najprostsza metoda.

Nitkę idącą od kłębka przywiązać do drutu. Następnie narzucić nić na palec wskazujący lewej ręki ...

... po czym - kierując drut w stronę lewą i w dół - wkłuć od spodu w powstałą pętelkę. Nić zwolnić z palca i zacisnąć lekko pętlę na drucie; powstaje w ten sposób oczko. Dalsze oczka tworzy się tak samo.

3. Nitkę można nabrać za pomocą szydełka.

4. Za pomocą szydełka (efekt szerokiego brzegu, dwie metody).

5. Krzyżowe nabieranie oczek

6. Metoda kciuka

Po odwinięciu nitki z kłębka w odpowiedniej odległości (w zależności od potrzebnej liczby oczek) od końca nitki robimy pętelkę i wkłuwamy w nią drut. Trzymać drut w prawej ręce, a nitkę roboczą (od kłębka) ułożyć nad palcem wskazującym, pod środkowym i nad serdecznym. Koniec nitki trzymać w lewej dłoni i ułożyć wokół kciuka.

Przeciągnąć drutem nitkę od kciuka (od spodu), tak by utworzyła pętelkę.

Nitkę roboczą (od kłębka) założyć na drut.

Pętelkę powstałą na kciuku założyć od góry na drut, wyjąć z niej kciuk i zaciągnąć wolny koniec nitki. Czynność powtarzać, aż do uzyskania odpowiedniej liczby oczek na drucie.

7. Prawe oczka (efekt podobny do nabierania szydełkiem)

Na końcu nitki zrobić pętelkę, nałożyć ją na lewy drut.
Włożyć prawy drut do pętelki, jak przy przerabianiu prawego oczka. Owinąć wokół niego nitkę.

Przeciągnąć nową pętelkę, ale nie spuszczać pierwszego oczka z lewego drutu.

Założyć pętelkę na lewy drut jak na rysunku, wzuwając drut do środka pętelki od prawej strony (pętelka obraca się).

Włożyć prawy drut do nowej pętelki, jak przy przerabianiu prawego oczka. Owinąć wokół niego nitkę. Przeciągnąć pętelkę, a następnie założyć ją na lewy drut.

Powtarzać do uzyskania odpowiedniej liczby oczek.

8.Warkocz

Oczka warkoczowe nabiera się podobnie jak oczka prawe, ale zamiast wbijać drut w pętelkę, wsuwa się go między oczka. Nie należy zbyt mocno napinać nitki, drut powinien bez trudu mieścić się między oczkami. Wykonany w ten sposób rząd rozpoczynający robótkę przypomina sznur. Ten sposób nabierania oczek stosuje się do robienia dziurek na guziki, gdzie w jednym rzędzie zamyka się oczka, a w następnym dobiera.

Nabrać dwa oczka prawe. Wbić prawy drut między oczka i założyć nitkę na czubek drutu. Przeciągnąć pętelkę między oczkami i założyć je na lewy drut.

9.Tymczasowe

Tą metodę stosuje się w przypadkach, gdy chce się oczka początkowe przerobić później w jakiś sposób.
Są dwie metody nabierania łańcuszka na drut.

PIERWSZA METODA nabierania łańcuszka na drut.

Robimy łańcuszek za pomocą szydełka. Używamy szydełka nieco grubszego od drutów, które mamy zamiar używać. Ułatwi to nam później pracę.
Robimy więcej oczek niż potrzebujemy, gdyż nie wszystkie będziemy nabierać.
Przez ostatnie oczko przeciągamy uciętą nitkę, nie zaciskać, gdyż później będziemy pruć łańcuszek.

Aby ostatnia pętelka (przez którą przeciągamy uciętą nitkę) za mocno się nam nie ścisnęła zapinamy na niej np.: małą agrafkę. Później będzie nam łatwiej zacząć pruć.

Obracamy łańcuszek, żeby z przodu robótki mieć nitki po środku oczka łańcuszka.

Właśnie te nitki nabieramy na druty.
Zaczynamy od pierwszego oczka łańcuszka, na końcu zostają nadprogramowe oczka. Łatwiej nam będzie ustalić, gdzie zaczyna się prucie łańcuszka.
Jeśli robiliśmy zbyt ciasne oczka łańcuszka, będzie nam ciężko lub wręcz niemożliwe nabieranie.

Jeśli nabraliśmy oczka prawidłowo, mamy widoczny ładny łańcuszek na drucie. Jest to dolny brzeg naszej robótki.

DRUGA METODA nabierania łańcuszka na drut.

To robienie łańcuszka od razu wokół drutu. Można to robić na trzy sposoby

Pierwszy sposób: oczko prawe.

Drut w lewej ręce, na szydełku pętelka, nitka przed drutem.
Chwytamy nitkę prowadząc szydełko za drutem i przeciągamy pętelkę.
Nitka znalazła się za drutem.

Przekładamy nitkę przed drut.

Czynności powtarzamy do osiągnięcia porządanej ilości oczek.
Na koniec przerabiamy 2 oczka łańcuszka w powietrzu i przez ostatnie przeciągamy uciętą nitkę.

Bez względu z której strony będziemy przerabiać taki łańcuszek, tworzy on oczka prawe.

Drugi sposób, oczka lewe.

Drut w lewej ręce, na szydełku pętelka, nitka za drutem.
Chwytamy nitkę prowadząc szydełko przed drutem i przeciągamy pętelkę.
Nitka znalazła się przed drutem.

Przekładamy nitkę za drut.

Czynności powtarzamy do osiągnięcia porządanej ilości oczek.
Na koniec przerabiamy 2 oczka łańcuszka w powietrzu i przez ostatnie przeciągamy uciętą nitkę.

Bez względu z której strony będziemy przerabiać taki łańcuszek, tworzy on oczka lewe.

Trzeci sposób, na zmianę.

Zaczymany jak wyżej, ale po zrobieniu pętelki nie przekładamy nitki z powrotem tam gdzie była na początku. Przerabia się z drugiej strony drutu.
I tak na zmianę.

Powstają nam oczka ściągacza, ale uwaga nie przerabiać ściągaczem w pierwszym rzędzie, bo nie sprujemy łańcuszka.

Przerabianie łańcuszka.

Łańcuszek robimy kontrastowym kolorem, różnym od właściwego koloru.
Z nitki właściwej robimy pętelkę, którą przeciągamy przez pierwsze oczko łańcuszka.

Pozostałe oczka przerabiamy na prawo lub na lewo, zależy jak nam łatwiej.

Po przerobieniu robótki wracamy do łańcuszka.

Zaczynamy pruć łańcuszek.

Uwolnione oczka nabieramy na drut.
Jest ich zawsze o jedno mniej niż nabraliśmy, bo są to właściwie dolne pętelki pomiędzy oczkami.

Tak nabrane oczka można przerobić wg opisu wyrobu.

Jeśli łańcuszek nie chce się spruć ...

... a nitka jest owinięta wokół oczka, to oznacza, że zrobiliśmy w pierwszym rzędzie (zaraz po nabraniu łańcuszka na drut) oczka ściągacza (1 o. prawe, 1 o. lewe).

W tym miejscu nitka łańcuszka się właśnie owija wokół oczka.

I nie daje się spruć.
Aby uniknąć takiego błędu, jeśli chcemy robić ściągaczem, w pierwszym rzędzie po nabraniu łańcuszka na drut, robimy tylko oczka prawe (lub tylko oczka lewe).
Dopiero w drugim rzędzie zaczynamy robić ściągacz.

Wtedy łańcuszek bez problemu daje się spruć. I co ciekawe...

... jeśli nie złapiemy oczek, ale je rozciągniemy powstaje nam dolny brzeg, który się nie pruje.

10. Tymczasowe II (włoskie I)

Potrzebujemy do tego nitki pomocniczej w kontrastowym kolorze (różowa), którą możemy (ale nie musimy) zdwiązać z nitką roboczą (nie za ciasno).
Na nitce roboczej robimy pętelkę.

W pętelkę wkładamy jeden drut.

Końce nitek trzymamy w prawej ręce między kciukiem i palcem środkowym (supełek ułatwia nam trzymanie).

Nitki nakładamy na lewą rękę jak przy metodzie klasycznej, nitka robocza na palcu wskazującym, nitka pomocnicza przy kciuku.

Pierwszy krok to "oczko prawe":

drut prowadzimy od przodu pod nitką pomocniczą do tyłu...

chwytamy nitkę roboczą od góry...

i wyciągamy przed nitkę pomocniczą.

Mamy "oczko prawe".

Drugi krok to
"narzut na prawo".

Przytrzymujemy narzut palcem wskazującym prawej ręki i powtarzamy na zmianę oba kroki.

UWAŻAĆ, żeby nie zrobić oczka lub narzutu z nitki pomocniczej !

Jeśli oczka mają być przerobione normalnie, nie ściskać ich, gdyż będzie nam trudno nabrać je później na drut.

Gdy chcemy przerobić takie oczka, wystarczy wyciągnąć nitkę pomocniczą i schwytać je na drut.

Zarówno pierwsza jak i druga włoska metoda nadaje się do obu rodzai ściągacza.

11.Włoskie I (ściągacz 1/1))

Dzięki tej metodzie otrzymujemy ładny dół ściągacza. W odróżnieniu od metody włoskiej II, ta metoda daje nieco ząbkowany brzeg.
Nabrać oczka metodą tymczasową (włoską I).
Nie liczyć pętelki, gdyż będzie ona później pruta.

Jeśli oczka będą zbyt duże powstaną nam na linii "złożenia" wyraźne ząbki (zdjęcie pierwsze).
Może być to zamierzony efekt.

Ściskać mocno oczka i narzuty, aby niebyło widać pod drutem nitki pomocniczej.
Najlepiej jako nitkę pomocniczą użyć włóczkę cieńszą od roboczej.
Uważać, żeby oczka się nie skręciły na drucie. Nitka pomocnicza powinna być w linii prostej pod drutem.

Dalej oczka przerabia się techniką dwuwarstwową.

Czyli w pierwszym rzędzie:

oczko, które jest za nitką pomocniczą przekładamy bez przerobienia nitka z kłębka przed oczkiem (przekładamy "na lewo" czy też od spodu, dzięki czemu w następnym rzędzie oczko będzie ładnie leżało na drucie - jak oczko prawe),

oczko, które jest przed nitką pomocniczą przerabiamy na prawo,

Czynności powtarzamy, aż dojdziemy do
przedostatnie oczko przerabiamy na lewo,
pętelkę - prujemy.

Rząd drugi:
pierwsze oczko przekładamy nitka z tyłu (już było przerobione na końcu pierwszego rzędu),
dalej:
oczka lewe przekładamy na lewo (czyli od spodu) bez przerobienia nitka przed oczkiem,
oczko przed nitką pomocniczą przerabiamy na prawo.

Rząd trzeci i następne: oczka lewe przekładamy bez przerobienia nitka przed oczkiem, oczka prawe przerabiamy na prawo.

Robimy tyle rzędów ile wymaga opis, wystarczą nawet cztery rzędy.
Dalej robimy ściągaczem 1/1.

Nitkę pomocniczą wyciągamy.
Zamiast nitki pomocniczej można użyć cienkiej gumki (nitkowej), ale jej nie wyciągamy. Przyszywamy końce i zostawiamy, aby uelastyczniła brzeg ściągacza.

12. Włoskie II (ściągacz 2/2)

Dzięki tej metodzie nabierania "złożenie" dolnego brzegu jest zaokrąglone.

Znalazłam też taki sposób nabierania oczek po włosku. Bardzo podobny do powyższego, z tą różnicą, że nie używa się nitki pomocniczej.

Przy nitkach kontrastowych lepiej widać, ale oczka nabiera się z tej samej nitki.

Uważać, by oczka się nie poskręcały na drucie.
Przy tej metodzie łatwiej o poplątanie oczek.

Tak wyglądają nabrane oczka z tej samej nitki.

Pod drutem mamy coś przypominającego blanki, lub kwadratowy zygzak.

Nitki nakłada się na lewą rękę jak przy metodzie klasycznej.
Robimy pętelkę, w którą wkładamy drut.

Nitka z kłębka na palcu wskazującym, ogonek na kciuku, w czym ogonek musi być co najmniej trzy razy dłuższy od planowanej szerokości dzianiny.

Najpierw robimy "oczko prawe" jak w metodzie tymczasowej (włoskiej I).

Dalej pokazuję z użyciem nitki kontrastowej, dzięki czemu będzie wyraźnie widać co się dzieje.

Po zrobieniu "oczka prawego" robimy to czego nie wolno robić w powyższej metodzie.

Przerabiamy nitkę z kciuka.

W tym celu prowadzimy drut ponad i za nitką z palca wskazującego.
Potem sięgając pod tą nitką łapiemy od góry nitkę z kciuka.

I wyciągamy oczko lewe.

Czynności powtarzamy aż nabierzemy odpowiednią liczbę oczek.
Tzn.:
Dla ściągacza 1/1 - parzysta liczba.
Dla ściągacza 2/2 - podzielna przez 4.

Kończyć należy "oczkiem prawym", żeby na początku pierwszego rzędu pierwsze oczko przełożyć bez przerobienia na lewo (nitka z przodu).

Jeśli skończymy "oczkiem lewym" na początku pierwszego rzędu będziemy mieli oczko prawe, które powinniśmy przerobić. Jednak próba jego przerobienia skończy się rozplątaniem nitek.
Żeby je przerobić trzeba skręcić nitki.

Jednak jeśli nie planujemy dalej robić plisy, to parzysta liczba oczek potrzebna na ściągacz wymusza kończenie nabierania oczkiem prawym.

Pierwsze cztery rzędy robimy jak w ściągaczu 1/1.
Z tą różnicą, że nie prujemy początkowej pętelki (robimy to tylko w metodzie z nitką pomocniczą).

W piątym rzędzie zaczynamy przerabiać ściągacz 2/2, przestawiając miejscami niektóre oczka.

U mnie rząd zaczyna się oczkiem lewym, jest to oczko brzegowe, które ja przekładam bez przerobienia.

Kolejne oczka zamieniamy miejscami. Pierwsze było oczko lewe, więc drugie też musi być lewe.

Oczko prawe przekładam na drut pomocniczy z przodu robótki.

Kolejne oczko lewe przerabiam na lewo.

Oczko z drutu pomocniczego na lewy drut i przerabiamy na prawo.

Przerobiliśmy już 2 o. lewe, 1 o. prawe.

Kolejnych dwóch oczek nie trzeba przestawiać. Robimy 1 o. prawe, 1 o. lewe.
I czynności powtarzamy, dokładnie sprawdzając jakie mamy oczka na prawym drucie.
Jeśli jedno lewe, a następne jest prawe przestawiamy oczka (oczko prawe zawsze krzyżuje się z przodu lewego oczka), jeśli zajdzie taka potrzeba.

To samo jeśli mamy jedno oczko prawe, a następne jest lewe, tzn. dwa następne oczka przestawiamy (krzyżujemy).

13. Old Norwegian I (oryginalny), inaczej german twisted

W pierwszym rzędzie (po obróceniu drutu) u dołu robótki mamy oczka lewe.

Ten sposób nabierania oczek tworzy elastyczny brzeg np.: ściągaczy.

Nitki trzymamy jak w metodzie klasycznej.

Druty prowadzimy od przodu do tyłu pod obiema nitkami trzymanymi na kciuku.

Do góry między kciukiem i palcem wskazującym.

W dół między nitki leżące na kciuku.

Do przodu i...

...do góry. Chwytamy od góry nitkę leżącą na palcu wskazującym.

Kciuk obracamy do wnętrza dłoni, nie wypuszczamy jeszcze nitki !

W dół i do góry, aż splątanie na nitce przesunie się pod drut.

Dopiero wtedy wyciągamy...

...oczko. Nitkę puszczamy z kciuka, pętelkę pod drutem zaciągamy. Na kciuk zakładamy z powrotem nitkę, jak na końcu metody klasycznej.

14. Old Norwegian II (moja wersja), inaczej german twisted

W pierwszym rzędzie (po obróceniu drutu) u dołu robótki mamy oczka lewe.

Powyższa metoda jest bardzo skomplikowana. Moja metoda to skrócona wersja oryginalnej.

Trzymamy nitki jak w metodzie klasycznej.

Kciuk obracamy do wnętrza dłoni, nie wypuścić nitki !

W dół...

... i do góry.

I dopiero przez tak skręconą pętelkę...

... wyciągamy oczko.

Nitkę puszczamy z kciuka, pętelkę pod drutem zaciągamy. Na kciuk zakładamy z powrotem nitkę, jak na końcu metody klasycznej.

15. Old Norwegian III (najprostsza wersja), inaczej german twisted

W pierwszym rzędzie (po obróceniu drutu) u dołu robótki mamy oczka lewe.

Ta metoda tworzy również dodatkowe skręcenie nitek na "oczkach" pod drutem, dzięki czemu brzeg dzianiny jest bardziej elastyczny.

Nitkę od kłębka trzymamy na palcu wskazującym lewej ręki.

Ogonek trzymamy między kciukiem i palcem środkowym lewej ręki.
Pomagając sobie prawą ręką, w której trzymamy druty skręcamy pętelkę z nitki z ogonka.

Najpierw jedno skręcenie (takie powstaje w metodzie klasycznej).

Po czym kolejne, razem luźna pętelka została skręcona o 360st.

Przez taką pętelkę wyciągamy oczko z nitki leżącej na palcu wskazującym lewej ręki.
Nitkę zaciągamy.

16. Old Norwegian IV (alternatywna, nieco uproszczona)

W pierwszym rzędzie (po obróceniu drutu) u dołu robótki mamy oczka prawe.
Przy cienkiej nitce i drutach, a nawet przy takich "normalnych" różnica jest niewiele widoczna.

Jeśli jednak nabieramy oczka bardzo bardzo grubą włóczką i drutami, różnica jest widoczna. Gdy robimy ściągacz należy stosować na zmianę old norwegian (którąś z powyższych sposobów) i old norwegian alternatywny.

U dołu tego ściągacza nabrane oczka jednym sposobem, pod oczkami prawymi widać oczko lewe.

Tutaj musiałam użyć szpilek, by było widać, że użyłam na zmianę normalnego i alternatywnego sposobu nabierania oczek.

Trzymamy nitki jak w metodzie klasycznej.

Druty jednak prowadzimy od góry i od tyłu pod obie nitki leżące na palcu wskazującym lewej ręki.

Od góry pomiędzy nitki na palcu wskazującym.

Do tyłu...

... potem nad nitkami na palcu wskazującym, chwytamy nitkę na kciuku od spodu.

Dalej w oryginalnym filmie, z którego się nauczyłam tej metody następuję skomplikowane "rozplątywanie nitki".

Upraszczam to obracając palec wskazujący w dół do wnętrza dłoni pod nitkami, nie zgubić nitki !

Po wyprostowaniu palca skręt nitki przesunął się pod drut.

Teraz możemy wyciągnąć oczko z nitki z kciuku.

Nitkę spuszczamy z palca wskazującego i nakładając na powrót nitkę spod drutu zaciągamy pętelkę u dołu oczka.

17. Tymczasowe III (druty z żyłką)

Druty z żyłką trzymamy złożone razem w prawej ręce.

Na dolny drut nakładamy pętelkę zrobioną na końcu nitki (krótki ogonek).

Nitką owijamy oba druty od przodu do góry, do tyłu i w dół.

Jedno nawinięcie równa się jedno oczko na każdym drucie, czyli jedno na górze i jedno na dole.

Po nawinięciu odpowiedniej liczby "oczek", przytrzymując nitkę...

... obracamy druty i przekładamy je do lewej ręki.
Nitkę nakładamy na wskazujący palec.

Wadą tej metody jest to, że póki nie zaczniemy przerabiać oczek nie możemy odłożyć robótki, bo nam się zwyczajnie rozplącze.

Dolny drut wyciągamy, uważając, by pod lewą ręką pozostała choć mała pętelka z żyłki.

Oczka leżące na lewym drucie przerabiamy na prawo.

Oczka na żyłce przesuwamy po żyłce.

W ten sposób powstaje pierwszy rząd.

Przy grubszych drutach powstaje niestety duży luz na nitce, jak sobie z tym radzić pokazałam na filmie.

Tak nabrane oczka można przerobić naookoło techniką magic loop: bez dodawania oczek np.: czapeczka dla lalki.
Dodając oczka w odpowiednich miejscach można robić skarpety od palcy w górę.

Lub przerobić tylko jedną część oczek. Oczka które zostają na żyłce przerabiamy później wg opisu.

18. Magiczne nabieranie oczek Judy Becker

Nitkę nakładamy na jeden z drutów z żyłką złożonych razem i trzymanych w prawej ręce. Będziemy go nazywać GÓRNYM drutem.
Ogonek (dłuższy niż na zdjęciu) leży między drutami.

Nitki krzyżujemy ze sobą, tworząc pierwsze oczko.

Nitki nakładamy na lewą rękę jak w metodzie klasycznej, z tą różnicą, że ogonek (oczywiście dłuższy niż na zdjęciu) nakładamy na palec wskazujący, a nitkę z kłębka wokół kciuka.

Drugi drut, ten bez oczka, będziemy nazywać DOLNYM drutem.

Dolnym drutem chwytamy od tyłu nitkę z palca wskazującego, nitkę prowadzimy między drutami.

Zaciągamy nitkę, tak powstaje oczko na dolnym drucie.

Nitkę z kciuka prowadzimy między drutami od góry, nitką owijamy górny drut.

Zaciskamy nitkę na górnym drucie.

Czynności powtarzamy, aż na obu drutach będzie taka sama ilość oczek.

Kończymy oczkem na dolnym drucie, nitką z palca wskazującego, koniec nitki pod drutami.

Przekładamy druty do lewej ręki, będący teraz u dołu drut (ten który był wcześniej górnym) wyciągamy, aż oczka znajdą się na żyłce.

Nitka z kłębka na palcu wskazującym, pilnujemy by nitki się nie rozplątały.

W tej metodzie mamy już zrobiony jeden rząd oczek lewych (z tyłu robótki, gdy trzymamy w lewej ręce).

Nitka z kłębka skrzyżowana z ogonkiem (ogonek z tyłu tego "krzyżyka"), żeby dało się zrobić oczko prawe.

Oczka przerabiamy na prawo.

19. Sznurek na dole robótki

Nabieramy 3 oczka.

Przerabiamy jeden rząd jak sznurek dziergany.

Przekładamy oczka na lewy drut, z pierwszego oczka robimy dwa oczka.

Pozostałe oczka przerabiamy na prawo.

Oczka znów przekładamy na lewy drut. ALE TYLKO 3 OCZKA !

Czynności powtarzamy, aż nad sznurkiem będziemy mieli pożądaną ilość oczek.

Nie liczymy jednak 3 oczek sznurka!

Robótkę obracamy

i zamykamy prosto 2 oczka sznurka.

Pierwszy rząd (po lewej stronie) przerobiłam oczkami prawymi, dzięki czemu widać, że niestety oczka nad sznurkiem bardzo się rozciągnęły.
Robiłam próby z cieńszymi drutami na grubej włóczce i efekt był również niezadowalający.
Jest to mniej widoczne, jeśli po lewej stronie zrobimy rząd oczek lewych, a z prawej będą oczka prawe.

Lepszym sposobem wydaje mi się zrobienie sznurka dzierganego, bez dodawania oczek, na porządaną długość dolnego brzegu.

Zamykamy prosto 2 oczka sznurka.

I na drut nabieramy oczka wyglądające jak oczka łańcuszka.

Są one bardziej ścisłe od tych dodawanych.

I efekt na tle oczek lewych jest bardziej zadowalający.